ไม่เคยรู้จักแต่คิดถึง
– Bilmiyorum ama bir düşün.
ไม่เคยพูดจา ไม่เคยสบตาด้วยซ้ำไป
– Hiç konuşmadım, hiç gözüm bile olmadı.
ไม่รู้ทำไม หัวใจ มันคิดถึง
– Nedenini bilmiyorum.
ไม่ได้เจอกันในตอนเช้า
– Seni sabah görmedim.
ตอนเย็นถึงเฝ้าดู ก็ไม่เห็นเลยสักที
– Akşam görmedim.
ไม่รู้ไปอยู่ ตรงไหน เธอคนนี้
– Bu kızın nerede olduğunu bilmiyorum.
แต่ยังดีมีที่ตรงนั้น
– Ama orası güzel.
ทำให้เราได้พบเจอกัน ตลอดเลย
– Hep tanıştık.
รอจนถึงเวลาเที่ยงวัน
– Öğlene kadar bekle.
ฉันจะไปที่โรงอาหาร เหมือนเคย
– Her zamanki gibi kafeteryaya gideceğim.
ที่ตรงนี้ ฉันจะได้เจอหน้าเธอ
– Burada, görüşürüz.
แน่นอนเสมอ เดี๋ยวเธอต้องมา
– Elbette yapacaksın.
แล้วฉันก็ได้เจอหน้าเธอ
– Ve onu buldum.
มานั่งคอยชะเง้อ ได้มองเธอก็สุขใจ
– Gel, arkana yaslan ve seni gör.
คงไม่มีที่ใด จะดีต่อใจเหมือนตรงนี้
– Burada olmak güzel olacak bir yer yok.
(ปาดีหยับ ปับปา ปาดีดาดา)
– (Padi YAB Pappa padidada)
(ปาดีหยับ ปับปา ปาดีดาดา)
– (Padi YAB Pappa padidada)
(ปาดีหยับ ปับปา ปาดีหยับ ปับปา)
– (Padı Yap, Padı Yap, Padı yap, yap)
(ปาดีหยับ ปาดีหยับ)
– (Padı Yap, Padı Yap)
กลายเป็นเบื่อ ๆ ในวันเสาร์
– Cumartesi günü sıkıl
อาทิตย์ก็เหงา ฉันอยากให้ถึงวันจันทร์
– Güneş yalnız. Pazartesi olmasını istiyorum.
เพราะจะได้เจอหน้าเธอคนนั้น ในโรงอาหาร
– Çünkü onu kafeteryada göreceğim.
แต่ยังดีมีที่ตรงนั้น
– Ama orası güzel.
ทำให้เราได้พบเจอกัน ตลอดเลย
– Hep tanıştık.
รอจนถึงเวลาเที่ยงวัน
– Öğlene kadar bekle.
ฉันจะไปที่โรงอาหาร เหมือนเคย
– Her zamanki gibi kafeteryaya gideceğim.
ที่ตรงนี้ ฉันจะได้เจอหน้าเธอ
– Burada, görüşürüz.
แน่นอนเสมอ เดี๋ยวเธอต้องมา
– Elbette yapacaksın.
แล้วฉันก็ได้เจอหน้าเธอ
– Ve onu buldum.
มานั่งคอยชะเง้อ ได้มองเธอก็สุขใจ
– Gel, arkana yaslan ve seni gör.
คงไม่มีที่ใด จะดีต่อใจเหมือนตรงนี้
– Burada olmak güzel olacak bir yer yok.
(ปาดีหยับ ปับปา ปาดีดาดา)
– (Padi YAB Pappa padidada)
(ปาดีหยับ ปับปา ปาดีดาดา)
– (Padi YAB Pappa padidada)
(ปาดีหยับ ปับปา ปาดีหยับ ปับปา)
– (Padı Yap, Padı Yap, Padı yap, yap)
(ปาดีหยับ ปาดีหยับ)
– (Padı Yap, Padı Yap)
แต่ยังดีมีที่ตรงนั้น
– Ama orası güzel.
ทำให้เราได้พบเจอกัน ตลอดเลย
– Hep tanıştık.
รอจนถึงเวลาเที่ยงวัน
– Öğlene kadar bekle.
ฉันจะไปที่โรงอาหาร เหมือนเคย
– Her zamanki gibi kafeteryaya gideceğim.
ที่ตรงนี้ ฉันจะได้เจอหน้าเธอ
– Burada, görüşürüz.
แน่นอนเสมอ เดี๋ยวเธอต้องมา
– Elbette yapacaksın.
แล้วฉันก็ได้เจอหน้าเธอ
– Ve onu buldum.
มานั่งคอยชะเง้อ ได้มองเธอก็สุขใจ
– Gel, arkana yaslan ve seni gör.
คงไม่มีที่ใด จะดีต่อใจเหมือนตรงนี้
– Burada olmak güzel olacak bir yer yok.
(ที่ตรงนี้ ฉันจะได้เจอหน้าเธอ)
– (Tam burada, görüşürüz.)
(แล้วฉันก็ได้เจอหน้าเธอ)
– (Ve onu buldum)
อยู่ต่อนาน ๆ ได้ไหม (ก็สุขใจ)
– Daha fazla kalabilir misin?
คงไม่มีที่ใด จะดีต่อใจเหมือนตรงนี้
– Burada olmak güzel olacak bir yer yok.
