Astor Piazzolla – Adios Nonino İspanyolca Şarkı Sözleri Türkçe Anlamları

Desde una estrella al titilar…
– Bir yıldızdan pırıltıya…
Me hará señales de acudir,
– Gelmem için işaret verecek.,
por una luz de eternidad
– sonsuzluğun ışığı için
cuando me llame, voy a ir.
– beni aradığında giderim.
A preguntarle, por ese niño
– Ona sormak için, o çocuk için
que con su muerte lo perdí,
– onun ölümü ile onu kaybettim ,
que con “Nonino” se me fué …
– “Nonino “ile gitti…
Cuando me diga, ven aquí …
– Bana söylediğinde buraya gel …
Renaceré … Porque…
– Yeniden doğmuş … Çünkü…

Soy…! la raíz, del país que amasó con su arcilla,
– Ben…! kiliyle yoğrulduğu toprağın kökü,
Soy…! Sangre y piel, del “tano” aquel, que me dió su semilla…
– Ben…! Bana tohumunu veren “tano” nun kanı ve derisi…
Adiós “Nonino” … que largo sin vos, será el camino.
– Hoşça Kal Nonino … sensiz ne kadar sürecek, yol olacak.
Dolor, tristeza, la mesa y el pan…!
– Acı, üzüntü, masa ve ekmek…!
Y mi adiós… Ay…! Mi adiós, a tu amor, tu tabaco, tu vino.
– Ve hoşçakalın… Ow…! Elveda, aşkın, tütünün, şarabın.
Quién…? Sin piedad, me robó la mitad, al llevarte “Nonino”…
– Kim…? Acımasızca, seni “Nonino”alarak yarımı çaldı…
Tal vez un día, yo también mirando atrás…
– Belki bir gün, ben de geriye bakıyorum…

Como vos, diga adiós… No vá más…!
– Sana güle güle demek… Artık gitmek yok…!

(Recitado)
– (Ezberden okumak)

Y hoy mi viejo “Nonino” es una planta.
– Ve bugün benim eski “Nonino” bir bitkidir.
Es la luz, es el viento y es el río…
– Işık, rüzgar ve nehir…
Este torrente mío lo suplanta,
– Benim bu torrent onu supplants.,
prolongando en mi ser, su desafío.
– varlığımın uzaması, onun meydan okuması.
Me sucedo en su sangre, lo adivino.
– Sanırım kanına yenik düştüm.
Y presiento en mi voz, su proprio eco.
– Ve sesimde kendi yankısını hissediyorum.
Esta voz que una vez, me sonó a hueco
– Bir zamanlar bana içi boş gelen bu ses
cuando le dije adiós… Adiós “Nonino”.
– ne zaman güle güle dedim… Hoşça Kal Nonino.

Soy…! la raíz, del país que amasó con su arcilla,
– Ben…! kiliyle yoğrulduğu toprağın kökü,
Soy…! Sangre y piel, del “tano” aquel, que me dió su semilla…
– Ben…! Bana tohumunu veren “tano” nun kanı ve derisi…
Adiós “Nonino” …! Dejaste tu sol, em mi destino.
– Hoşça Kal Nonino …! Güneşini kaderimde bıraktın.
Tu ardor sin miedo, tu credo de amor.
– Korkusuz yanışın, aşk inancın.
Y ese afán… Ay…! Tu afán, por sembrar de esperanza el camino.
– Ve bu şevk… Ow…! Yolda umut ekmek için hevesin.
Soy tu panal y esta gota de sal, que hoy te llora “Nonino”.
– Ben senin peteğinim ve bu tuz damlası, Bugün seni “Nonino”diye ağlıyor.
Tal vez el día que se corte mi piolín,
– Belki de tweet’imi kestiğim gün,
te veré y sabré … Que no hay fín.
– Görüşürüz ve bileceğim … Sonu olmadığını.