A Napot megeszem, a Holdat a zsebembe rakom,
– Güneşi yerim, ayı cebime koyarım,
A cigim gyúrom egy rokkant vasbeton teraszon,
– Sigaralarımı engelli bir beton terasta çalıştırıyorum,
A kalapom pont a kobakomra fújja fel a szél,
– Şapkam kafamın üzerinde esiyor,
Csupa galamb, csupa morzsát szóró mama a tér.
– Her yerde güvercinler var, her yerde kırıntıları olan anne.
Az ajkad nézem, a rúzsod az olyan valami,
– Dudaklarına bakıyorum, rujun bir şey,
Hogy előbúj a tavasz, tudod az a tavalyi,
– Bahar geliyor, bilirsin, geçen seneki.,
Amikor én meg a nő meg, hogy hogyan szeretem,
– Ben ve kadın onu nasıl sevdiğimi görünce,
Simogatástól sebes lehetne a tenyerem.
– Okşamak elimi incitebilir.
Alakulunk te baba, tudod ilyen ez a hely,
– Oraya gidiyoruz bebeğim, burayı biliyorsun.,
A helyes dolgoktól boldog, de unalmas leszel,
– İyi şeyler seni mutlu ediyor, ama sıkıcı,
A naplemente az giccses, de mindig gyönyörű,
– Gün batımları bayattır, ama her zaman güzeldir.,
S a gyönyörű valahogy kicsit mindig szomorú.
– Ve güzel her zaman biraz üzgün.
A kezed tedd szét, hogy érezd milyen ha a madár,
– Ellerini aç, böylece kuşu hissedebilirsin,
Oly magasan, hogy a csőrébe férjen be a táj,
– O kadar yüksek ki manzara gagasına sığacak,
Te a virágot, én meg csak a tövist szeretem,
– Sana çiçek gibi, dikenler gibi.,
Nekem ne mondd, hogy bocsánat,
– Bana üzgün olduğumu söyleme.,
Ilyen a szerelem!
– İşte aşk bu.
Ilyen a szerelem,
– Bu aşk,
Ilyen a szerelem,
– Bu aşk,
Ilyen a szerelem, a szerelem,
– Bu aşk, bu aşk,
Ilyen a szerelem,
– Bu aşk,
Ilyen a szerelem,
– Bu aşk,
Ilyen a szerelem,
– Bu aşk,
Ilyen a szerelem, a szerelem…
– Bu aşk, bu aşk…

Bir yanıt yazın
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.