| irtica | * Gericilik. |
| irticaî | * Gericilikle ilgili gerici (davranış, tutum). |
| irtical | * Bir manzumeyi veya sözü birdenbire düşünmeden, içine doğduğu gibi söyleme, doğaç. |
| irticalen | * İçine doğduğu gibi söyleyerek, doğaçtan. |
| irtifa | * Yükseklik. * Yükselti. |
| irtifak | * Dayanma. |
| irtifak hakkı | * Başkasının arsa, yol, bahçe gibi taşınmaz bir malından belirli bir yolda yararlanma hakkı. |
| irtihal | * (öbür dünyaya) Göçme, ölme. |
| irtihal etmek | * ölmek. |
| irtikâp | * (kötü iş) Yapma, kötülük etme. * Yiyicilik, rüşvet alma. * Yalan söyleme, hile yapma. |
| irtisam | * Resmi çıkma, resmi çizilme. * İz düşümü. |
| irtişa | * Rüşvet alma, rüşvet yeme. |
| is | * Dumanın değdiği yerde bıraktığıkara leke. * Sürme. |
| isabet | * (bir yöne doğru atılan şey için) Hedefe varma, hedefi vurma. * (piyango vb.) Şans oyunlarında, kazanma, çıkma, vurma. * (öneri, düşünce, söz için) Yerinde olma, yanılmazlık. * Güzel rastlantı. * “Çok güzel”, “iyi oldu!” gibi anlamlarda kullanılır. |
| isabet almak | * vurulmak, yaralanmak. |
| isabet etmek | * nişan alınan yere değmek, rastlamak. * çıkmak. * yerinde işgörmüşolmak. |
| isabet oldu | * yerinde, tam isteğe uygun. |
| isabetli | * Yerine düşmüş, yerinde, uygun. |
| isabetsiz | * Yerinde olmayan, uygun olmayan, yersiz. |
| isaf | * (bir dileği, isteği) Yerine getirme. |
| isal | * Ulaştırma. |
| isale | * Akıtma. |
| is’at | * Kutlama. |
| is’at etmek | * kutlamak. |
| İsa’yıküstürdü, Muhammed’i memnun edemedi | * iyilik edeyim derken kimseyi memnun edemedi. ise |
| ise tutmak | * dumana tutup karartmak. |
| İsevî | * Hz. İsa’ nın yaydığıdinden olan, Hristiyan. |
| İsevîlik | * Hristiyanlık. |
| isfendan | * Akçaağaç. * Akçaağaçtan yapılmışolan. |
| isfenks | * Bkz. Sfenks. |
| ishak kuşu | * Bataklık baykuşu. |
| ishal | * Sürgün, iç sürme, ötürük, amel. |
| ishal olmak | * amel olmak, sürgün olmak. |
| ishalli | * İshali olan. |
| isilik | * Terlemekten veya sıcaktan vücutta meydana gelen küçük pembe kabartılar, ısırgın. |
| isim | * Ad. * Kişi, insan. * Canlıve cansız varlıkları, duygu ve düşünceleri, çeşitli durumları bildiren kelime. |
| isim cümlesi | * Yüklemi isim soyundan olan veya ek fiile kurulan cümle. |
| isim çekimi | * İsimlere iyelik eklerinin getirilmesi. |
| isim durumu | * İsim hâli. |
| isim gövdesi | * İsim ve fiil köklerinden yapım ekleriyle türetilen ve isim olarak kullanılan gövde. |
| isim hakkı | * Bir ticarethanenin veya malın adınıkullanma karşılığında talep edilen hak, patent hakkı. |
| isim hâli | * Başka bir kelime ile ilgi kurmak için, ismin yalın olarak veya ek olarak girdiği durum. |
| isim koymak | * ad koymak, tesmiye etmek. |
| isim kökü | * Bir ismin eklerine bölünemeyen anlamlıen küçük parça. |
| isim tabanı | * İsim kök ve gövdelerinin çekim eki almamışhâli. |
| isim tamlaması | * İki veya daha çok isim soyundan kelime ile kurulmuşolan tamlama. |
| isim vermek | * ad vermek. |
| isim yapmak | * bir alanda ün kazanmak, ün almak. |
| isimcilik | * Adcılık. |
| isimden türeme fiil | * İsim kökünden fiil yapım ekiyle yapılmışfiil gövdesi. |
Kategoriler