| itimatname | * Güven mektubu, itimat mektubu. |
| itimatsız | * Başkalarına güveni olmayan, güvensiz. * Güven vermeyen. |
| itimatsızlık | * Güvensizlik. |
| itin götüne (veya kıçına) sokmak | * rezil etmek. |
| itin kuyruğunda | * pek çok, pek bol. |
| itina | * Özen, ihtimam. |
| itina etmek | * özenmek, özen göstermek. |
| itinalı | * Özenli. |
| itinasız | * Özensiz. |
| itinasızlık | * Özensizlik. |
| itiraf | * Başkalarınca bilinmesi sakıncalı görülen bir gerçeği saklamaktan vazgeçip açıklama, söyleme, bildirme. |
| itiraf etmek | * başkalarınca bilinmesi kendi için sakıncalı görülen bir gerçeği saklamaktan vazgeçip açıklamak, söylemek, bildirmek. * kabul etmek. |
| itirafçı | * İtiraf eden (kimse). |
| itiraz | * Bir düşünce veya kararı benimsemeyerek karşıçıkma. * Söylenecek söz, karşısöyleme. |
| itiraz etmek | * bir düşünce veya kararın karşıtını ileri sürmek, karşıçıkmak. |
| itirazcı | * Her şeye karşıçıkan, muteriz. |
| itirazsız | * İtiraz etmeden, karşıçıkmadan, olduğu gibi. |
| itiş | * İtmek işi veya biçimi. |
| itişkakış | * İterek. |
| itişip kakışmak | * birbirini itmek. * birbirini iterek şakalaşmak. |
| itişme | * İtişmek işi. |
| itişmek | * Birbirini itmek. * Birbirini iterek şakalaşmak. |
| itiştirme | * İtiştirmek işi. |
| itiştirmek | * İtişmek işini yaptırmak. * Kımıldatarak itmek. |
| itiyat | * Alışkanlık, huy. |
| itiyat etmek (veya edinmek) | * alışkanlık hâline getirmek. |
| itizar | * Özür dileme. |
| itizar etmek | * özür dilemek. |
| itki | * Tepi. |
| itlâf | * Öldürme, yok etme, telef etme. |
| itlâf etmek | * öldürmek, yok etmek, telef etmek. |
| itlenme | * İtlenmek işi. |
| itlenmek | * Terbiyesizce davranmak. |
| itleşme | * İtleşmek işi. |
| itleşmek | * İtlenmek. |
| itlik | * İt olma durumu veya itçe davranış. |
| itmam | * Bitirme, tamamlama. |
| itmam etmek | * bitirmek, tamamlamak. |
| itme | * İtmek işi. |
| itmek | * Bir şeyi güç uygulayarak ileri götürmek. * (kapı, pencere vb. için) Güç uygulayarak açmak veya kapamak. * Bulunduğu yerden aşağıdüşürmek. * Sürüklemek, sevk etmek. * Bir cisim, belli bir yakınlıktaki başka bir cismi kendisinden uzaklaşmaya zorlamak, çekmek karşıtı. |
| itminan | * İnanma, güvenme. |
| itriyum | * Atom numarası39, atom ağırlığı88,92 olan, seryum filizlerinde bulunan, gri renkli, 4,6 yoğunluğunda değerli element. KısaltmasıY. |
| itriyumlu | * Özünde itriyum bulunduran. |
| ittırat | * Tekdüze olma durumu, düzenlilik. |
| ittifak | * Anlaşma, uyuşma, bağlaşma. * Oy birliği. |
| ittifak etmek | * anlaşmak, uyuşmak, bağlaşmak. |
| ittifakla | * Oy birliği ile. |
| ittihat | * Birleşme, birlik kurma, bir olma. |
| ittihat etmek | * birleşmek. |
| ittihatçı | * Birleşme, birlik oluşturma yanlısı olan (kimse). * Meşrutiyet döneminde İttihat ve Terakki Cemiyeti üyesi veya yanlısı olan (kimse). |
Kategoriler