Yazar: Çevirce

Merhaba nasılsınız?

İyiyim teşekkür ederim.

Adınız ne?

Adım Ahmet.

İyi günler.

Teşekkür ederim.

Önemli değil.

Rica ederim.

Özür dilerim.

Güle güle.

Hoşçakal.

Tebrikler.

Geçmiş olsun.

Hayırlı işler.

Günaydın.

Hayırlı olsun.

Güle güle kullan.

İyi eğlenceler.

Saat kaç?

Bugün ayın kaçı?

Yardımcı olabilir miyim?

Kaç yaşındasın?

Maç kaç kaç bitti?

İyi şanslar.

Çok güzel görünüyorsun.

Bugün çok mutluyum.

Bugün hiç keyfim yok.

Beklettiğim için özür dilerim.

İyi akşamlar.

İyi geceler.

Tatlı rüyalar.

Görüşürüz.

Dünyanın en zor dilleri arasında yer alan Türkçe aynı zamanda dünya da en çok konuşulan diller arasında da yer almaktadır. Öyle ki 12 ülke de 250 milyon kişi tarafından konuşulmaktadır.
İlginç örneklere yer verecek olursak örneğin;
En uzun kelime: Muvaffak
iyetsizleştiricileş
tiriveremeyebilecek
lerimizdenmişsinizcesine (70 adet harften oluşuyor. Anlamı ise “Hemencecik başarısızlaştırıcı hâline getiremeyeceğimiz kişilerden biriymişsiniz gibi”)
Türk Dil Kurumu’ndaki en uzun kelime ise: Kuyruksallayangiller (20 adet harften oluşuyor)
En çok anlamı olan kelime: Çıkmak ( bu kelimenin 58 anlamı var)
En sık rastlanan isim ve soyadı: Mehmet Yılmaz
En uzun isim: Abdulmuttalip (13 adet harften oluşuyor.)
En uzun soyadı: Kocakethüdaoğullarından (23 adet harften oluşuyor.)
En uzun şehir adı: Afyonkarahisar (14 adet harften oluşuyor.)
En uzun ilçe adı: Şereflikoçhisar (15 adet harften oluşuyor.)
En uzun cadde adı: Profesör Doktor Muammer Aksoy Caddesi (26 adet harften oluşuyor.)
Diğer bazı ilginç örnekler de şöyle sıralanabilir:
Türk harflerinin kabul ve tatbiki hakkındaki kanuna göre “i” harfi “ı” harfinden önce gelirken sıralama da “ı” harfi önce gelmektedir.
Türk Alfabesinde 29 harf vardır; fakat günümüz Türkiye Türkçesi daha fazla sayıda ses içermektedir. Her sesin harf olarak gösterimi yoktur.
Dilimizdeki hafta sözcüğü Farsça “yedi” anlamına gelen “heft” sözcüğünden gelmektedir.
Günlük dilde çokça kullandığımız “ve” bağlacı dilimize Arapça dan geçmiştir.
“Ayol” ünlemi, kökenini “Ey oğul” hitabından almaktadır.
“Ulan” ünleminin “oğlan” sözcüğünden evrildiği düşünülmektedir.
Oğlan sözcüğü eski zamanlarda hem kız hem erkek çocuklarına kullanılmaktaydı.