El mundo fue, solo de los dos y para los dos
– Dünya sadece ikisiydi ve ikisi içindi.
Su hogar, unas nubes tendidas al sol
– Senin evin, güneşte yatan birkaç bulut
En sus miradas, su amor, en sus respuestas si
– Bakışlarında, aşklarında, cevaplarında eğer
Y para su dolor, un solo fin
– Ve acın için, tek bir son
Él se fue
– O gitti
Los cabellos pintados de gris
– Gri boyalı saçlar
Ella dejó de cuidar las flores del jardín
– Bahçedeki çiçeklerle ilgilenmeyi bıraktı.
Y le decía ven, tenemos que vivir
– Ben de gel diyordum, yaşamak zorundayız.
Y los muchachos del barrio le llamaban, loca
– Ve mahalledeki çocuklar ona deli diyorlardı.
Y unos hombres vestidos de blanco, le dijeron ven
– Beyazlar giymiş bazı adamlar da ona, gel dedi.
Y ella gritó, no señor ya lo ven, yo no estoy loca
– Ve çığlık attı, hayır efendim görüyorsunuz, ben deli değilim
Estuve loca ayer, pero fue por amor
– Dün deliydim ama aşk içindi.
En el hospital, en un banco a sol, se le puede ver
– Hastanede, güneşte bir bankta, o görülebilir
Sonreír, consultado su viejo reloj
– Gülümse, eski saatine danıştı
Pensando en que ha de venir, aquel que se marchó
– Onun geleceğini düşünerek, giden
Y se llevó con él, su corazón
– Ve kalbini de yanına aldı.
No vendrá, él la espera en sus nubes al sol
– Gelmeyecek, güneşte bulutlarında onu bekliyor.
En ese mundo de ayer, tan solo fueron dos
– Dünün o dünyasında sadece iki kişi vardı.
En ese mundo que, triunfo el amor
– O dünyada, aşk zaferi
Y los muchachos del barrio le llamaban, loca
– Ve mahalledeki çocuklar ona deli diyorlardı.
Y unos hombres vestidos de blanco, le dijeron ven
– Beyazlar giymiş bazı adamlar da ona, gel dedi.
Y ella gritó, no señor ya lo ven, yo no estoy loca
– Ve çığlık attı, hayır efendim görüyorsunuz, ben deli değilim
Estuve loca ayer, pero fue por amor
– Dün deliydim ama aşk içindi.
Estuve loca ayer, pero fue por amor
– Dün deliydim ama aşk içindi.
